CAPUT XXII.
| 1 | Vespasianus tamen, ut et ipsa mora in melius consuleret sibi, et a labore exercitus paulisper requiesceret, roganti cessit Agrippae, ut in urbe regni eius Caesaraea Philippi viginti fere interponeret dies, simul ut aegra partium eius a commotionis et discordiae furore resipiscerent, qui se interventu regis suscipi posse, si converterentur, agnoscere deberent, cum tam sedula officiorum foedera inter regem et Romanos intervenirent. |
| 2 | Denique Tiberias proxima Caesareae remedium non abnuit, sanitatem invenit. |
| 3 | Nam et ipsa gravi morbo dissidentis inter se plebis exaestuabat. |
| 4 | Unde Vespasianus tres ordines validiores acciri, et Scythopolim petere, directo in negotium filio decernit. |
| 5 | Ea erat decem urbium maxima, vicina Tiberiadis. |
| 6 | Inde appropinquare muris Valerianum cum quinquaginta equitibus iubet, qui pacifica suaderet, et ad fidem societatis clausos vocaret, ut congregati exercitus terror, aversos percelleret, nuntius pacis volentes invitaret. |
| 7 | Valerianus prope muros equo desiliit: eadem fecere etiam ii, qui simul propius accesserant. |
| 8 | Quos pro numero spernendos arbitrati, Iesus praedatoriae manus princeps, cum suis qui pariter incessere ausi, repentina eruptione deturbant loco, caedentesque simul quos deduxerant equos involavere: dementes qui non adverterent, consultius Valerianum cessisse insolentiae, quam spolia de his qui pacem offerebant, usurpavisse. |
| 9 | Denique seniores offensi facinoris acerbitate, urbem relinquentes, ad Vespasianum precatum venere, ne paucorum insolentia universae plebi ascriberetur. |
| 10 | Vespasianus illico ad urbem Traianum direxit, ut exploraret, si populus insidiatorum temeritatem adversaretur. |
| 11 | At ille convenientia populi studia, seniorum precibus annuntians, fidem legationi accumulavit. |
| 12 | Ita petentibus venia data: maxime quia sollicitum regem pro totius urbis statu Vespasianus intuebatur. |
| 13 | Cuius fide interposita, nihil tale ausuros postea, delicti gratiam volens cessit. |